Familie Prins
Wie 15 jaar terug in de zomer wel eens richting Parijs heeft gereden had daar zomaar de familie Prins kunnen tegenkomen. Niet in een auto volgepakt met koffers, maar op de fiets voor een fietsvakantie met het gezin! Voor vele misschien een gek idee, maar voor Michel (58) en Jolanda (56) niet. Zij durfden het aan om met hun drie dochters van 9, 6 en 3 jaar het avontuur aan te gaan. Waarbij de twee oudsten, met hun 9 en 6 jaar, de tocht zelf hebben afgelegd. Nu de dames volwassen zijn kijken zij er nog steeds vol enthousiasme op terug ‘Zoiets vergeet je nooit meer!’.
De keuze voor een fietsvakantie met de kinderen kwam niet onverwachts: “Wij fietsten al samen in onze verkeringstijd’ legt Jolanda uit. ‘Onze eerste racefietsen vergeten wij nooit meer, Michel zijn Peugot PX8 en mijn oranje Koga Miyata’. In deze tijd waren het al niet alleen routes om Barneveld heen ‘We fietsten toen al van Valkenburg naar Monschau op een fiets met 3 versnelling, zonder te weten wat de afstand was’ legt Michel uit. Via fietstochtjes naar Opa en Oma in Harskamp en een rondje door Nederland koos het gezin voor de route naar Parijs. Hiervoor stippelde Jolanda alle routes uit, inclusief campings. Een van de overnachtingen blijft haar altijd bij: ‘We hadden op een gegeven moment geen camping en we wilde in een hotel overnachten. Bleek het hotel dicht te zitten! Daar zaten we met 3 kinderen in de straat. We hebben ergens aangebeld en zij hebben nog allerlei moeite gedaan om een hotel te vinden, maar dit lukte helaas niet. Gelukkig mochten wij daar overnachten en toen hebben we dus bij oude Parijzenaren met z’n vijven op de zolder mogen slapen.’
Jaren later maakt het fietsen nog steeds een groot onderdeel uit van het gezin. Michel en Jolanda zijn altijd blijven fietsen. Michel kiest hierbij voor bijna alle disciplines en draait zijn hand niet op voor de langere tochten. De drie meiden zijn op sportief gebied eerste andere uitdagingen aangegaan. Waar jongste dochter Desiree (18) koos voor haar talent in de ballet- en danssport hebben Mathilde (22) en Anne-Wil (24) hun sportieve jeugd vooral doorgebracht in de dojo, waar voornamelijk de Teakwondo sport een belangrijke rol speelde. ‘We trainden in Amersfoort vaak wel 3 uur per dag’ vertelt Anne-Wil. Mathilde vult trots aan ‘Maar dan uiteraard wel op de fiets heen en terug, met onze zware tassen’. Zo hadden de dames direct een goede extra training. Dit maakte hen extra sterk, met mooie resultaten als gevolg, zoals verschillende Nederlandse titels. Nu Anne-Wil en Mathilde zich focussen op werk en opleiding (kinderfysiotherapie en verpleegkunde) hebben zij meer tijd gekregen om het fietsen weer echt op te pakken. Mathilde heeft zelfs, samen met haar vriend, de fietsvakantie nog eens overgedaan.
Het fietsvirus is ondertussen dus ook overgegeven aan de schoonzoons van Michel en Jolanda. De fietservaring van beide mannen kwam echter in het begin niet verder dan het fietsen naar school. Zowel Jelle (22) als Sereno (25) hebben de eerste kilometers mogen proberen op de fietsen van Michel. Gelukkig zorgde het indrukwekkende sportverleden van beide mannen voor de nodige discipline om het fietsen goed op te kunnen pakken. ‘De vechtsport is wel veel explosiever dan het fietsen, de lange duur moet je dus echt ontwikkelen’ legt Michel uit. Jelle heeft verschillende Nederlandse en Europese successen weten te behalen in de Taekwondo sport, waar Sereno dit heeft behaald als MMA vechter. Al snel waren ook de mannen enthousiast en nam Michel hen mee naar Het2Wielerhuis waar zij zelf een fiets aanschaften. Het indrukwekkende sportverleden van de mannen en de fanatieke Michel brengt wat extra competitie met zich mee. ‘Ik ben dan wel zo gemeen dat ik met de één 211 kilometer ga fietsen en dan met de ander net 212 kilometer’. Legt Michel uit. ‘Maar gelukkig heb ik je wel mogen verslaan op de Mont Ventoux, Michel’ voegt Jelle hier trots aan toe.
Jolanda gaat verder ‘Ik vind het heel leuk dat het fietsvirus doorleefd. Naast alle herinneringen merk je ook dat iedereen daarmee een bepaalde discipline meeneemt in alles wat ze doen’. Een leuk detail aan al deze avonturen van de familie Prins is dat Het2Wielerhuis hier altijd een onderdeel van uit heeft mogen maken. ‘Onze eerste Cycletech moutainbikes kochten we bij Johan, waarmee we gingen oefenen op de Goudsberg’ kan Jolanda zich nog goed herinneren. ‘We komen er al zo lang, dat je vertrouwen opbouwt’ legt Michel verder uit ‘Zo hecht ik bijvoorbeeld meer waarde aan de mening van Roy en Janko, dan aan wat het blad Fiets schrijft’. Dit jarenlange vertrouwen blijkt wel uit het feit dat Het2Wielerhuis als naam niet vaak gebruikt wordt ‘Als wij iets voor de fiets nodig hebben zeggen wij nog steeds thuis ‘We gaan even naar Johan’, dat is iets wat nog wel even zo zal blijven’.